2019 yerel seçim kampanyasında Recep Tayyip Erdoğan; İBB seçimi üzerinden “Binali mi Sisi mi?” diye sormuş; seçimi Sisi dediği aday kazanmış, ancak kendisi, geçen 4.5 yıllık süre sonunda geçmişi inkar ederek, söylediklerini yutarak gerçek Sisi ile sarmaş dolaş olmuş, kazanan gerçek Sisi olmuştu.

14 Mayıs genel seçimleri öncesinde ise “Seccadeye ayakkabıyla basanlar değil, kıblesi Kâbe olanlar sevinecek.” demişti.

Şimdi de hem cumhurbaşkanı hem bakanlar hem başkan adayları hem de sahibinin sesi medya kuçuları, aynı makamda Gazze, Kudüs, Kâbe edebiyatı yapıyorlar. Yapıyorlar da ne kadar samimi ya da ne ölçüde riyakârlar?

Amele dönüşmeyen iman ya da söz ne işe yarar, hangi yarayı sarar? İktidar sahipleri ve özellikle de Erdoğan Gazze konusunda çok şey yaptığını söylüyor da yaptığı şey çokça nutuk atmak. Yani kuru gök gürültüsü. Saatlerce gürler, ama bir damla yağmur düşmez. Bizzat İsrail’de Katil Netanyahu aleyhinde on binlerin katıldığı gösteriler yapılıyor. ABD’de Avrupa ülkelerinde on binler bu katliamın durması için sokaklardalar.

Bizimkiler neredeler acaba? Geçmişte henüz kaleyi fethetmedikleri, kalenin de bu sayede temiz kaldığı yıllarda Beyazıt, Fatih camilerinde Cuma günleri gösteri yapan Müslümanlar başka diyarlara mı göç ettiler? Yoksa yerli ve milli iktidarımızın uzun eli, onların ruhlarını da mı çaldı? Paranın tadına dayanamayıp İsrail limanlarına gemi mi düzüyorlar yoksa? “Biz satmazsak başkaları satacak. Bari biz satalım, paramıza para katalım.” diyerek mi avunuyorlar acaba?

Şöyle geçmişe doğru uzanalım. Erdoğan; 14 Mart 2003’te başbakanlık görevine başladı. O günden beri en başarıyla yürüttüğü siyaset “One minute!” benzeri sahte İsrail düşmanlığı gösterileri üzerinden toplumu oyalamak; bunu oya çevirmek, ama gizli kapılar ardında mercimeği fırına vermek oldu. Tayfası onu adeta Kudüs Fatihi, Gazze Mücahidi mertebesine yüceltmeye çalıştı. O da üzerine yakışmayan bu elbiseyi giyerek kasım kasım kasıldı.

Onun siyasetimizin tek hakimi olduğu 22 yıllık süreyi gözden geçirelim. Bu süreçte yoksul, mağdur ve mazlum Müslümanların yüzünün güldüğü bir dönem oldu mu? Aksine; Suriye, Irak, Libya, Afganistan başta olmak üzere bu ülkelerde Yüz binlerce insan hayatını kaybetti. 20 milyondan fazla Müslüman, Avrupa’ya kapağı atmak amacıyla yollara döküldü. Kaçının bu yolda telef olduğunu bilen yok. Bunlardan yaklaşık 8 milyonu bizim başımıza kaldı. Uluslararası Göç Örgütü, sadece 2014 ile 2023 arasında dünya genelinde 62 bin 285 düzensiz göçmenin öldüğü ya da kaybolduğu bilgisini paylaştı. Bu garipler can verirken “Türkiye’de AKP iktidardadır, Erdoğan başbakandır, cumhurbaşkanıdır.” diye sevinmişler midir acaba?

Gazze’de sadece geçen 5 ayda İsrail katliamında can veren 32 bin 333 kişi “İyi ki Erdoğan Cumhurbaşkanıdır.” diye ebediyete gülerek mi göç etmişlerdir. 74 bin 694 yaralının yaraları, Erdoğan cumhurbaşkanıdır diye daha erken mi iyileşecektir? Birkaç gün sonra yapılacak seçimde Murat Kurum, yani zurnanın son deliği biri, iktidar ve avanesinin koltuk değnekliği sayesinde İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı oldu diye, İslam âlemi bayram mı edecektir? Erdoğan’ın 22 yıllık mutlak iktidarında durmaksızın kan ağlayan mazlum Müslümanların yüzü, kuklası belediye başkanı oldu diye mi gülecek? 22 yıllık hüsran, birdenbire bayrama mı dönecek?

Bu ne kadar büyük bir yalandır? Bu yalana inanmak ne büyük bir gaflettir. Hele bu kasvetli, gam yüklü manzaranın gerçek sorumlularını desteklemek… İnsani ve İslami değerler adına ne büyük ihanettir?

Ne pahasına olursa olsun kazanılacak bir başarı siyasetin zafer olarak kabul edilse de insanlık adına büyük bir yenilgidir efendiler. Siz yükseldiğinizi sansanız da varacağınız yer insanlığın çukurudur.

MEHMET MAHMUT YILDIZ

ŞAHLANIŞ PARTİSİ YÜKSEK İSTİŞARE KURULU BAŞKANI