Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşundan beri TBMM genel kurul salonu başta olmak üzere hemen her yerde yazar bu cümle. Gazi Mustafa Kemal’in her sözü gibi bu sözü de az kelime ile çok fazla şeyi ifade eden bir cümledir. Malum 15 Temmuz da yaşadıklarımızdan sonra biraz daha kısaltılarak her yere yazıldı. 1960, 1971 ve 1980 darbelerinden çok acı çekmiş bir millet olmanın reflexi ile partizanlık yapmadan hep beraber 15 Temmuz’a karşı durduk. Günlerce, haftalarca hatta aylarca üzerinde konuştuk, anılarımızı, yaşadıklarımızı artık ne varsa ilgili onları konuştuk. Başka da bir şey konuşmadık. Belki de bir millet olmanın farkına vardığımız, top yekûn aynı duygularla hareket etme eylemiydi. Uzun yıllar sonra kimse kimseyi ötekileştirmeden bir düşünce veya bir felaket karşısında tekrar kazanılmış bir reflex oldu.

Bu durumu kendi çıkarları uğruna kullanmaya çalışanlar olsa da dedik ya hâkimiyet milletindir, demokrasimize karşı bir harekete hep birlikte izin verilmedi. Demek ki asgari dediğimiz yani her kim olursak olalım ortak değerlerimiz söz konusu oldu mu birlikte hareket edebiliyoruz. O halde gelin çocuklarımızın geleceği konusunda da, vatanımızın korunmasında da, çağdaşlaşmanın da önüne engel koyanlara karşı bu reflexi koruyalım. Emperyalizm dediğimiz ülkemizin kaynaklarını sömüren dış güçlere karşı kurtuluş savaşı kazanmış, uğruna hemen hemen her aileden şehit vermiş bu milletin bölünmesine izin vermeyelim. Her ne şekilde olursa olsun geleceğimiz hakkında kararları aynı reflex ile verelim.

Bu vatanın yabancı milletlerin istilasından kurtarma yolunda verilen mücadelenin yüzü suyu hürmetine değerini bilelim. İşbirliği yapan vatan hainlerine göz açtırmayalım. Kişisel menfaatler uğruna ülke menfaatlerini satanları hele hele onlarla işbirliği yapanların cezalandırması konusunda birliğimizi koruyalım. Düşünün hiçbir olanak yokken ahırındaki son hayvanı kurtuluş savaşında mühimmat taşıması için kağnı arabasına süren atalarımızı, ailesindeki tüm erkekler bu savaşta iken evinde zulme uğramış analarımızı, bacılarımız, on beş yaşında iken cephede savaşan ahfadı mızı. Bu göz ile bakalım komşumuza, vatandaşımıza, dostlarımıza.

Demokrasi mücadelesi dediğimiz, saygıyla ve sevgiyle yapılmalıdır. Çoğunluğun tahakkümü ile zulüm yapma yeteneği şeklinde algılanmamalıdır. Azınlığın da düşüncelerine saygı göstermekle olur demokrasi. Çünkü hepsi birlikte olunca değerlidir. Sonuçta kimsenin hakkının yenilmediği, herkes için eşit uygulanan kuralların olduğu bir memleket sevdasındayız. Demokrasi sağlamak için yapılmış kanunları kullanarak bu milleti kandıranlar da vatan hainidir bence. Önceki yazılarımda defalarca yazdığım gibi sadece kanunlara uygun olması milletin egemenliği olduğunu göstermez. Örneğin kimsenin okumadığı bir gazeteye ilan vermek sureti ile yapılacak seçimlerde oy kullanması gereken kişilerin haberi olmadan yapmak ta bir çeşit vatan hainliğidir. Katılımın nitelikli çoğunluk olma şartı her seçim için uygulanmalıdır. Her seçim derken toplumu bazı kesimlerini temsil eden kurumların, başta siyasi, sivil toplu örgütlenmesi, mesleki örgütlenmeler, işçi sendikaları vs. demeliyim.

Görüşü alınmayan, çağrılma zahmetinde bulunulmayan, dikkate alınmayan kitleler çoğunlukta ise bu bir demokrasi olamaz. Egemenlik sağlanacaksa bu milletin her ferdine bir şans verilmeli. En azından enayi yerine konulmamalıdır. Ülkemizin yararlarından eşit şekilde yararlanmalıdırlar. Ötekileştirilmemelidirler. Sonuçta söz konusu vatan olunca gerisi teferruat olduğu bir kez daha anlaşılmıştır.

30 Ağustos 1922 bu milletin yabancıların esaretinden kurtulduğu, topyekûn malıyla canıyla bedel ödediği büyük bir zaferdir. Bu bedeli ödemiş milletin evlatlarının birbirleri arasına fitne sokanlara fırsat verilmemesi gerekir.

Yeniden kimsenin KUL HAKKI yemediği, ADİL ve FEDAKÂR insanların yaşadığı bir TÜRKİYE umuduyla 30 Ağustos Zafer Bayramımız Kutlu Olsun.

30 Ağustos 2016

Gökhan Taneri VURAL